De laatste dagen

De laatste dagen

Zaterdag 30 mei
De uitdrukking "van de vrachtwagen gevallen" heb ik hier bijna in het echt gezien. Er haalde mij op de weg een vrachtwagen in die in de laadbak 3 rijen hoog opgestapelde dozen vervoerde waar iets van het formaat koelkasten ingepakt zaten. Het opschrift op de dozen deed vermoeden dat het zoiets was. De zijkant van de laadbak was ongeveer 50 cm hoog en heel de stapel zware dozen was slechts overspannen met een stukje zeil en bij elkaar gehouden door wat spanbanden over het zeil. De truck reed erg hard en kort nadat hij mij inhaalde kwam er een bocht in de weg. Ik dacht nog "als dat maar allemaal op z'n plaats blijft en niet allemaal gaat schuiven"
En in de bocht......inderdaad.....de hele lading helde gevaarlijk over naar één kant om daarna gelukkig weer in de normale positie terug te keren. Poeh, dat scheelde niet veel. Ik kan me zomaar voorstellen dat het heel gemakkelijk een keer mis gaat met deze manier van vervoeren. En dan heb je straks een koelkast of ander duur apparaat wat echt van de vrachtwagen gevallen is, maar zeer waarschijnlijk nièt meer te gebruiken.

Op de weg zie je wel meer apart vervoer. Soms is een bromfiets zo hoog en breed beladen dat aan de zijkanten de lading aan weerszijden een meter uitsteekt en hoog achter de bestuurder opgestapeld is. De bestuurder is dan niet meer te zien als je aan de achterkant kijkt. Het zijn soms hele aparte ijzeren constructies die rond de brommer bevestigd zijn en waar de spullen dan mee bij elkaar gehouden worden. Zo wordt er bijvoorbeeld een groot aantal bij elkaar gebonden gasflessen vervoerd, grote piepschuim dozen met vis voor de markt of enorme bossen gras of takkenbossen die aan alle kanten uitsteken.
Een brede houten constructie op de brommer waarop op ingenieuze wijze, iets verzonken in het plateau pannen met eten en flesjes saus staan waarmee langs de deuren gevent wordt om tussen de middag eten per portie te verkopen, zie je heel vaak. Dit eten wordt dan uit de pan met saus en toebehoren meestal in kleine plastic zakjes gedaan wat er altijd een beetje onsmakelijk uitziet.
Een brommer met een compleet HEMA assortiment er aan en erop bevestigd, zoals vegers, emmers, speelgoed, kleding, electrische apparatuur, slippers en opblaasdieren. Dit zag ik in de binnenlanden waar nauwelijks winkels zijn een paar keer. Echt bijzonder knap hoe dit alles en nog veel meer op één bromfiets gebonden is.

Je ziet ook veel minibusjes met een compleet huishoudelijke artikelen/kledingzaak assortiment die door de dorpjes rijden. Dan staat er een hele schare vrouwen omheen die het allemaal tegelijk luid kakelend vastpakken en bekijken om misschien te kopen. Het zal voor de reizende verkoper wel een heel werk zijn om als hij weer verder wil alles terug in het gareel op de brommer of in de auto te krijgen, als er een groepje vrouwen zo alles door elkaar gegooid heeft.
Het 'tuincentrum' komt hier ook aan de deur. Een man vervoerde op zijn brommer verschillende planten waarvan er een aantal zeker anderhalve meter hoog waren. Hoe hij dat voor elkaar krijgt en dan ook nog z'n evenwicht houdt? Vraag het me niet, het zal wel een kwestie van nauwkeurig gewicht verdelen en rij-ervaring zijn :)
Je hebt hier van die grote manden waarin vaak groenten van de markt vervoerd worden of waar, wanneer je ze op z'n kop zet, hanen onder zitten. Ja ook soms nog voor de traditionele hanengevechten.
Een brommer reed me tegemoet waarop 2 mannen zaten die samen helemaal ingebouwd zaten tussen een stuk of 20 van die manden. Daar is zeker een derde persoon aan te pas gekomen die hen "ingebouwd" heeft voor de rit want het was zo kunstig gedaan dat het me onmogelijk leek dat ze zelf zo opgestapt zijn. Je zag in ieder geval meer manden voorbij komen dan mensen of brommer.

In Nederland zouden dit soort volbeladen en buiten proportionele vervoersmiddelen al lang van de weg zijn gehaald. En terecht, want deze vaak twijfelachtige constructies en wat ik verder nog af en toe tegenkom zijn levensgevaarlijk en inhalen van zo'n breed (en hoog) uitgebouwde brommer valt vaak niet mee als de totale breedte net zo breed is als een grote auto en ze dan regelmatig ook nog op het midden van de weg rijden om de kuilen in de afgekalfde wegranden te vermijden.
Voor veel mensen is het echter de enige manier om iets te vervoeren. Geld voor een auto is er meestal niet en het bezit van een (oude) brommer is dan al een heel rijk bezit.
Het is wel erg leuk om te zien en soms zeer vermakelijk hoe inventief de mensen zijn en hoe ze met eenvoudige middelen toch hun doel bereiken.

Gisteren was ik in Mataram in het museum. Een algemeen museum met een beetje geschiedenis, geologie van het eiland, oude werktuigen, wapens etc. Ik was de enige bezoeker op dat moment en de entree? ....50 cent....De man waaraan ik de toegang moest betalen en die voor deze ene bezoeker uit de ruststand onder een boom naar het (moderne) loket gesneld kwam zei nog tegen me "its very cheap" Ja dat vond ik ook al :)
De enige suppoost in het overigens interessante museum, was denk ik blij dat ie een keer iemand zag want hij heeft me flink afgeleid met een hoop vragen en een persoonlijk verhaal van zijn kant. Ook de entree-man kwam me tijdens mijn ronde nog even met een praatje bezoeken.
Dat is in Lombok opvallend. Iedereen wil met je praten. Voor ik naar het museum ging was ik nog even ergens een kop koffie drinken. Daar was het op dat moment ook niet heel erg druk en toen ik binnen ging afrekenen stonden daar 2 meisjes en 2 jongens van het personeel die mij ook allemaal iets wilden vertellen of vragen. Een veel gestelde vraag is wat ik van Lombok vind, waarom daarheen gekomen ben, voor hoe lang en dan nog allerlei persoonlijke vragen. Hoewel het de jonge mensen vooral interesseer wàt ik van hun eiland vind. Ze zijn allemaal trots op hun land en erg enthousiast.

Nog maar een paar dagen en dan ben ik weer thuis. Dan zijn het maximum aantal dagen van mijn visum voorbij.
Natuurlijk fijn om weer naar huis te gaan en familie en vrienden weer te zien, maar aan de andere kant jammer dat deze mooie reis bijna voorbij is. Het is voorbij gevlògen ! Toen ik van te voren sprak over 2 maanden dacht ik dat het heel erg lang zou zijn en in tijd gezien is dat natuurlijk ook zo, zeker voor een vakantie, maar in beleving is het helemaal niet zo lang geweest en zeker niet tè lang.
Ik heb hier zoveel moois gezien, prachtige ervaringen opgedaan en fijne mensen leren kennen. Wat ik al in eerdere verhalen schreef, het is zo'n mooi en prettig land met een bijzonder vriendelijke en lieve locale bevolking.
Wat dat betreft ben ik blij dat het een langere periode was. In het 'normale' tijdsbestek van 3 weken voor een verre vakantie had ik absoluut niet gezien en ervaren wat ik nu allemaal heb meegekregen. Het was op deze manier meer dan een sight seeing en strandvakantie. Je wordt zo veel intensiever meegenomen in het uiterlijk en de gewoontes van het eiland en dat is een geweldige ervaring.
Ik heb ook geluk gehad met mijn 'thuis' voor deze 2 maanden. De vaste mensen van "Villa Stanley", het bloemrijke en bijzondere complex waar ik verbleef, hebben mij enorm betrokken in hun soort van familie en daar heb ik op de stille uurtjes veel interessante verhalen gehoord en volop gezelligheid gekregen.

Ik zag op mijn blog hoe vaak mijn verhalen gelezen zijn en dat is veel vaker dan ik verwacht had dat jullie het zouden volgen en lezen.
Voor mij was dat erg leuk omdat ik het absoluut fantastisch vond om alles wat ik meemaakte te vertellen en jullie deelgenoot te maken van mijn avonturen en ervaringen.
Sampai jumpa