De Monkey bonus
Door: Lucy
Blijf op de hoogte en volg Lucy
14 April 2015 | Indonesië, Mataram
"de Monkey bonus"
Terwijl ik dit schrijf regent het hier verschrikkelijk, het valt werkelijk met bakken uit de lucht. Als je 10 tellen buiten gaat staan ben je net zo nat als wanneer je onder de douche uitkomt, misschien wel natter als nog natter dan nat mogelijk zou zijn. Ik ben net terug van een wandeling, geen gewone wandeling maar een halve survival tocht :d
Ik had gelezen dat er in Kerandangan, ongeveer 12 km ten noorden van waar ik woon een mooi natuurpark zou zijn, het Kerandangan Natural Park.
Rond half 10 vertrokken en na een heel stuk langs de weg gelopen te hebben met het idee een voorbijkomende bemo aan te houden, is het toch een taxi geworden. Denk dat de bemo's nog niet rijklaar waren.
Ik vroeg de chauffeur of hij me naar het park kon brengen, jawel dat kon, Kerandengan was hem bekend. Opnieuw bleek dat ze hier meestal wel de plaats kennen, maar niet de gevraagde bestemming in die plaats. Ook deze chauffeur moest het weer een aantal malen vragen voordat we op de plaats van bestemming waren. Ik denk dat hij achteraf spijt had van het onderhandelde tarief want ik heb langer in die taxi gezeten dan hij waarschijnlijk van te voren bedacht had en daarbij moest hij voor het laatste stuk ook nog via een weg welke je eigenlijk geen weg zou mogen noemen.
In het park werd me een gids aangewezen, volgens mij de enige die er was trouwens. Ik vond dat in eerste instantie niet zo fijn want ik verken en bekijk dat liever zonder dat er constant een man met me meeloopt. Het was een klein pezig mannetje, nauwelijks te schatten hoe oud, maar waarschijnlijk tussen de 35 en 45 jaar. Hij sprak maximaal 10 woorden Engels. Het bleek dat we het park voor ons alleen hadden want er was verder helemaal niemand te bekennen. Een bergachtig, ruig park met smalle keienpaadjes, heel veel groen en er werden 2 watervallen beloofd.
Het pad steeg meteen al behoorlijk en de van boomstammen en grote keien gefabriceerde trappen, via welke we soms omhoog moesten, hadden tredes van zo'n 45 cm hoogte. Dit en het stijgen was echt killing en ik weet niet of mijn gids in de gaten had dat ik niet 3x per dag zo'n berg opklim. Op een gegeven moment dacht ik echt 'waar blijft die stomme waterval' want m'n tong hing op m'n schoenen en ik begon ook al hevig te twijfelen of ik mijn plan de Mount Rinjani, een als heel zwaar bekend staande vulkaanbeklimming van 3 dagen, wel echt zal gaan doen. Met de conditie die ik nu blijk te hebben, zal dat nog een zware dobber worden.
Maar goed, na deze eerste zware beklimming was de eerste waterval in zicht en was ik blij dat ik m'n schoenen uit kon doen en m'n voeten in het water kon hangen.
Mijn gids vroeg of ik wilde zwemmen, maar het leek me niet zo'n heel goed idee om daar m'n kleding uit te trekken en m'n badpak wat ik voor een strandbezoek na de wandeling, in m'n rugzak had gestopt, aan te trekken. Dus ik zei nee, nee, maar dacht 'oh wat zou het heerlijk zijn als ik onder die waterval zou kunnen staan'
Hij had minder schaamte en trok al z'n kleren uit, op een uitgelubberde grijze onderbroek na. Ik moet zeggen dat ik me niet helemáál op m'n gemak voelde in m'n eentje met die gids. Ik suste mezelf met de gedachte dat het toch niet zo zou kunnen zijn dat bij een park waar ik voor de entree zelfs een bonnetje kreeg, een foute man als gids meegestuurd zou worden.
Nadat m'n voeten afgekoeld waren en de gids z'n kleding weer aangetrokken had (gelukkig achter een struik) gingen we verder naar de tweede waterval. Ik zag op een bordje dat die nog 750 meter verder was. Nu is dat op vlak terrein niet zo ver lopen, maar alleen maar stijgend op gladde smalle, kronkelige paadjes terwijl ik er al lang genoeg van had, is dat aardig doorbijten.
Ik was er echt niet meer blij mee en die tweede waterval kon me eigenlijk gestolen worden, maar ik wilde me ook niet laten kennen en was toch ook wel een beetje nieuwsgierig. De omgeving was ook heel erg mooi en dat maakte veel goed.
Na dus een tweede hele klim als een hijgend paard waren we gearriveerd. Het was mooi, maar het was niet echt de mooiste waterval die ik ooit gezien heb. Ben ik verwend of zo ?? haha.
Weer begon mijn gids erop aan te dringen dat ik echt moest zwemmen en in een waterstroom, welke door een soort natuurlijk gevormd bad in de rots liep, moest gaan liggen. Wilde hij me nu echt zonder kleren zien of zo? Of was het alleen maar goed bedoeld. Jemig ! En hij wist niet eens dat ik een badpak bij me had.
Ik weigerde natuurlijk wederom, en eerlijk gezegd had ik nu eigenlijk helemáál behoefte aan een verkoelend bad, het zag er zo enorm aanlokkelijk uit. Hij zag z'n kans schoon en ging weer in het water liggen poedelen, terwijl ik een rots uitzocht waar ik zonder in m'n broek kruipende mieren kon gaan zitten. Want mieren waren er genoeg, weliswaar mini mieren, maar die zijn net zo vervelend als grotere exemplaren.
Na een kwartiertje daar gezeten te hebben, een banaan en een müsli reep gegeten te hebben en wat foto's te hebben gemaakt zouden we aan de terugweg beginnen. Dat begon al goed toen ik op een nattige gladde rots ineens onverwachts uitgleed en een enorme smak op m'n kont en rechterhand maakte. Mijn vriend de gids schrok en kwam meteen te hulp en was erg bezorgd, hij ging meteen mijn hand masseren die geschaafd en blauw aan het worden was. Hij vroeg ook erg bezorgd hoe het met mijn bil ging en hoewel die 'rete'pijn deed heb ik maar gezegd dat dat heel erg meeviel, dalijk wilde hij ook nog mijn bil gaan masseren en dat risico liep ik liever niet :)
Bij alle gladde keien bij stroompjes die we over moesten steken kreeg ik vanaf dat moment een behulpzame hand.
Toen we de laatste 200 meter aflegden en ik heel blij was dat het einde in zicht was en het gelukkig hoofdzakelijk bergafwaarts ging, hoorden we ineens apengeluiden. Hij stopte, luisterde aandachtig en keek met zijn verrekijker waar de apen zich ophielden. Hij was erg geïnteresseerd en vroeg of ik de zwarte apen wilde zien en misschien foto's wilde maken. Hij wees waar dat ongeveer was en het leek me niet zo'n hele omweg dus ik stemde in.
Nou, dat heb ik geweten, dit was dus de bonus "monkey kijken" . Het omweggetje was een hele omweg, werkelijk door junglegebied waar helemaal geen paadjes meer te bekennen waren. Nu wist ik ook waarom hij een kapmes bij zich had en dat heeft ie daar dus ook volop kunnen gebruiken.
Nou moet je weten dat ik een knie-lange broek aan had en open, gelukkig redelijk stevige Teva sandalen en een blouse met lange mouwen, maar dus wel gedeeltelijk blote benen en ik kan je zeggen dat dit niet de meest ideale jungle-trek kleding is.
En het was zo warm en inspannend, tjonge jonge, ik had net zo goed met kleding en al aan in die waterval kunnen gaan liggen want ik werd tijdens deze bonus track minstens zo nat van het transpireren.
De bijna ondoorwaadbare, heuphoge plantenbegroeing werd door mijn vriend zo'n beetje weggekapt anders hadden we er helemaal niet doorheen gekund, maar het was nog steeds een survival over zeer ongelijke grond, keien en kronkelige doorgangen, en dan met die blote benen.
Het schramde en jeukte, takken bleven aan m'n kleren hangen en ik vroeg me serieus af of híj nog wist hoe we nog terug moesten komen. Ik vertrouwde er maar op dat hij dat toch wel zou moeten weten en ik fantaseerde dat hij als klein jongetje hier misschien wel opgegroeid zou zijn etc, gewoon om mezelf gerust te stellen.......en uiteindelijk......je kunt het waarschijnlijk al raden......we hebben natuurlijk geen één verdomde klote aap gezien !
Eindelijk, nadat ik me meerdere malen afgevraagd had hoe lang dit nog ging duren en of er überhaupt wel een eind zou komen aan deze jungletocht, wees hij een stuk voor ons uit en zei " thhere is my boss, it ies only tohundrud mieterrs.
Ik was zó blij dat het einde in zicht was.
-
14 April 2015 - 09:38
Rian.:
Wat een verhaal. Maar goed dat je niet alleen die tocht gemaakt hebt want dan had je waarschijnlijk geen enkele waterval gezien. :p .
Heb met een glimlach je verhaal gelezen en denk te weten hoe jij je naar boven geworsteld hebt en hoor je binnensmonds mopperen. :)
Toch een avontuur en daar smullen wij hier van.
Blij dat er een gids bij was. Er gaan al genoeg verhalen rond van personen die de weg kwijt raken.
Pas goed op jezelf.
Groetjes.
Ps. Hoe is het met je hand en bil. (Blauw, pijnlijk)? -
14 April 2015 - 09:40
Brvdl:
aapjes kijken...hoezo nieuwsgierig...!!!maar we weten nu hoe jouw te lokken ..
hoe is het met je billen en pols? jeetje als er iets gebroken is wordt dat nog een hele tour om bij een ziekenhuis o.i.d. te komen! had 'je vriend'geen geneeskrachtige bladeren ofzo erom heen kunnen wikkelen? een echt tarzan & jane verhaal zou het dan worden! (okay, zonder de 'touwen' dan...) fijn dat je wifi gevonden hebt anders wisten we niet wat je de afgelopen dagen gedaan zou hebben! ENJOY, liefs uit Nuenen -
14 April 2015 - 10:16
Marli:
Hey die Lucy,
Jeetje zeg! Ik kan het me levendig voorstellen hoe jij je gevoeld moet hebben tijdens deze tocht... Misschien de vlgd keer je badpak aan doen onder je kleding....?
En hoe is het nu met de pijn na die val?
Je zult wel in goede conditie terug komen na al die klauter-tochten... Haha
Hoe voel jij je überhaupt daar , nu je er een poosje bent...? En blijf je nog lang op die locatie "wonen", of trek je nog verder naar een andere locatie?
Ik vind het wel te gek dat dmv moderne techniek ik jou verslagen kan lezen, en zo een beetje met je mee kan reizen...
Overigens schrijf jij op een hele mooie manier! Schrijf een boek, zou ik zeggen! Haha
Nou, ik zie uit naar een vlgd avontuur van jou!
Lieve groet,
Marli x -
16 April 2015 - 13:47
Jeannine:
Hoi Lucy,
ik heb al een aantal spannende verhalen van je gelezen.Ik heb zojuist gelezen welke avontuurlijke tocht je gemaakt hebt met Tarzan.
Ik hoop dat de klachten na de val meevallen en dat we weer snel een verslag van je kunnen lezen want het is elke keer weer genieten om jou avonturen te lezen.
Groetjes,
Jeannine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley